Сатаны хүлээснээс салснаар эрх чөлөөтэй болно

Би Бурханд итгэхээсээ өмнө ямар ч зүйл хийж байсан бусдын дор орохыг хүсдэггүй байсан. Бүгдийн дээр л гарч байвал ямар ч зовлон бэрхшээлийг хүлээн авахад бэлэн байв. Би Бурханыг дагасны дараа ч, миний хандлага хэвээрээ үлдсэн юм. Учир нь би "Зовохгүй бол юу ч олохгүй" гэсэн үгсэд бат итгэж байсан бөгөөд миний хандлагаас санаа сэдлийн минь нотолгоо харагдаж байв. Үнэнийг Бурхан надад илчлэх үед л би Сатаны хүлээсэн дор амьдарсаар байгаагаа эцсийн эцэст ойлгож ухаарсан юм.

Нэг их биш ч дээхэн үед, чуулган миний хамтрагчийг тэргүүлэх албан тушаалд ажиллуулах төлөвлөгөө танилцуулав. Мэдээг сонсоод л би сэтгэлээр маш их унасан. Бид хоёулаа редактороор томилогдох хүртэл тэргүүлэх албан тушаалд ажилладаг байсан. Одоо хамтрагч маань тэргүүлэх албан тушаалдаа эргэн ирж, хязгааргүй өсөж дэвжих боломжтойгоор Бурханд үйлчилж байхад, би ширээн дээрээ суусаар ямар ч нэр хүндгүйгээр ажлаа хийсээр байна. Тэнд ямар ирээдүй байгаа юм бэ? Хоёр дахь бодол дээрээ би "Амжилтанд хүрэх сая сая өөр арга зам бий" гэсэн хуучны үг санаанд оров. Би үүргээ зөв биелүүлж байгаа цагт би ч гэсэн амжилтанд хүрч чадна. Үнэнийг дагахын тулд хүчин чармайлтаа нэмэгдүүлэх хэрэгтэй байсан юм. Би номлолыг засахад анхаарлаа төвлөрүүлээд тэдгээр нь үнэнийг сайн дамжуулж байвал магадгүй нэг өдөр удирдагчид намайг үнэнийг ойлгожээ гэж үнэлэх болно.

Үр дүнгүй ажлын жинхэнэ шалтгаан

Сүүлийн үед чуулганд очих үед зарим хүмүүс надтай нөхөрлөл хийсний дараа сөрөг, сул дорой, цаашид эрэлхийлэх идэвхгүй болсон гэж ахлагчид, ажилчдын хэлж байгааг би удаа дараа сонсох болов. Зарим нь Бурханд итгэх нь хэтэрхий их бэрхшээлтэй гэж бодон, Бурханыг буруугаар ойлгож байв. Зарим нь надтай уулзахаас өмнө нөхцөл байдал нь зүгээр байсан ч намайг харангуутаа маш их дарамт мэдэрч, тухгүй байх болсон гэж байв... Энэ бүгдийг сонсоод миний зүрх үхэж, надад маш буруу зүйл тохиолдсон мэт санагдав - нөхөрлөлд ирэх болгондоо би хэд хоног үлдэж, тэдний асуудлыг шийдэхийн тулд би Бурханы үгийн хязгааргүй олон ишлэлийг уншин судалж, амаа хаттал ярьж байсан бөгөөд энэ бүх хугацаандаа хүчин чармайлт маань үр дүн өгч байна хэмээн бодож байлаа. Бүх зүйл ингэж эргэнэ хэмээн би бодож байсангүй. Яагаад ийм зүйл болсон юм бэ? Энэ асуултыг бодонгоо би Бурханд залбирав. “Өө Бурхан минь, болсон бүх зүйлд би буруутай гэдэгтээ итгэж байгаа ч яг хаана яаж алдсанаа мэдэхгүй байна. Намайг удирдамжаар хангаж өгөхийг Танаас гуйж байна. Ингэснээр би өөрийнхөө алдаа дутагдлын талаар илүү сайн мэддэг болж магадгүй. Би Таны гэгээрлийг хүлээж авахад бэлэн байна.”

Шударга хүн байх нь амаргүй

Бурханы үгээр хооллож, ундлан, номлол сонсох замаар шударга хүн байхын ач холбогдлыг би ойлгож, үнэнч шударга хүн болохын төлөө хичээн ажиллаж эхэлсэн. Хэсэг хугацаа өнгөрсний дараа би шударга хүн байх эхлэлээ олж авсан юм. Жишээлбэл: Залбирах эсвэл хэн нэгэнтэй ярилцах үедээ би үнэнийг, чин сэтгэлээсээ ярьж чаддаг байсан; мөн өөрийн үүргийг биелүүлэх явдлыг нухацтайгаар авч үзэж чаддаг, завхралаа илчлэх үедээ бусад хүмүүст өөрийгөө нээж чаддаг байсан. Үүнээс болоод би, үнэнч шударга байх нь хэрэгжүүлэхэд нэлээд амархан бөгөөд энэ нь огтхон ч, “Олон хүн шударгаар ярьж, үйлдсэний оронд тамд унасан нь дээр гэж үздэг” хэмээн Бурханы үгэнд хэлэгдсэн шиг хэцүү биш гэж бодсон. Завхарсан хүний хувьд шударга хүн болох нь үнэхээр амар биш гэдгийг би туршлагаараа нэлээд хожуу ойлгож чадсан юм. Бурханы үг үнэхээр туйлын үнэн, ямар ч хэтрүүлэггүй байдаг.

Нэг өдөр нийтлэл хянан засварлаж байхдаа би дүүргийн редакцийн багийн нэгэн эгч өгүүлэл бичих, хянах, аль аль талаар надаас илүү байгааг анзаарав. Тэгээд би “Түүний хянасан өгүүлэлд би илүү хатуу хандах ёстой, хэрэв удирдагчид түүнийг ажлаа надаас илүү сайн хийж байгааг харвал түүнийг дэвшүүлнэ, энэ нь миний байр суурийг эрсдэлтэй болгоно” гэж бодлоо. Энэ санаа надад төрсний дараа би өөрийгөө дотроо буруутгав. Эргэцүүлж, задлан шинжилснийхээ дараа би энэ нь, нэр алдар, ашиг хонжооны төлөө тэмцэл, жинхэнэ авьяастанд атаархаж, өөрөөсөө бусад хүнийг гадуурхаж байгаагийн илрэл гэдгийг ухаарлаа. Нэгэн уулзалтын үеэр уг нь би өөрийнхөө завхралыг ил тод зарлахыг хүсэж байсан боловч ингэж бодсон юм: Хэрвээ би өөрийн муу санааны талаар ярьвал миний хамтрагч болон гэрийн эзэгтэй намайг яаж харах бол? Тэд, зүрх сэтгэл нь хэтэрхий хорлонтой, уг чанар нь хэтэрхий муу муухай юм гэж хэлэх болов уу? Ер нь мартъя, хэлээгүй нь дээр юм байна. Энэ бол зүгээр л нэг бодол байсан, би ямар үнэхээр үүнийг хийсэн биш дээ. Ингээд би, өөр нэгэн хүн нийтлэл засахдаа надаас дээр байгааг хараад би ажлаасаа халагдах вий дээ гэж маш их сандарч байснаа хальт дурдаад харин өөрийн жинхэнэ харанхуй талыг нуугаад өнгөрөв. Дараа нь зүрх сэтгэлийн минь доторх буруушаалт ихээхэн нэмэгдсэн. Ингээд би, энэ нь зөвхөн нэг удаа л тохиолдоно, харин дараагийн удаа би үнэнч шударга хүн байхын төлөө ажиллах болно гэж Бурханы өмнө тангарагласан юм.

Сүнсний архаг өвчин атаархал

Нэг эгч бид хоёр хамтран өгүүлэл хянах болсон. Бидний уулзалтын үед, дуу, бүжиг, Бурханы үгийг хүлээн авах эсвэл үнэнийг дамжуулан хүргэх аль нь ч байсан тэр бүх талд надаас илүү сайн болохыг би ухаарсан. Эзэн гэр бүлийн ах эгч нар бүгдээрээ түүнд сайн байдаг бөгөөд түүнтэй их ярилцана. Үүнээс болоод миний сэтгэл санаа нэлээн тогтворгүй болж түүнийг байгаа үед надад орон зай байхгүй мэт санагдах хэмжээнд хүртэл таагүй мэдрэмж төрөх болсон. Түүнээс залхах мэдрэмжийг би зүрх сэтгэлдээ мэдэрч эхэлсэн бөгөөд үүргээ биелүүлэхдээ түүнд хань болохыг хүсэхгүй байлаа. Түүнийг яваасай тэгвэл ах эгч нарт би таалагдаж, миний тухайд их бодно доо хэмээн хүсдэг байв.

Нэг өдөр удирдагч бидэн дээр ирлээ. Туулан гарч буй сэтгэл хөөрлийн маш нарийн шүүлтүүд нь түүний байдлыг сөрөг болгож байгаа учраас нөгөө эгч маань өөр ажил үүрэгт томилогдохыг хүссэн. Түүнийг ингэж хэлэхэд би маш их баярлан догдлов. Чамайг яваасай гэж би байнга хүсдэг байсан. Хэрвээ чи явах юм бол би таагүй байдлаасаа гарна гэж бодсон. Тийм учраас удирдагч түүнд нэн даруй өөр даалгавар өгөөсэй гэхээс би тэсэж ядан байлаа. Гэтэл, юмс миний хувьд буруугаар эргэж удирдагч түүнд шинэ даалгавар өгөөгүйгээр барахгүй үнэнийг тэвчээртэйгээр дамжуулж, нөхцөл байдлаа өөрчлөхөд нь тусалсан. Үүнийг хараад би маш их бачимдаж тэр эгчийг яваасай гэж бүр их хүссэн юм. Хэрвээ тэр энэ удаа явахгүй бол би хэзээ энэ таагүй байдлаасаа гарах юм бэ гэж бодсон. Үгүй ээ, түүнийг хурдхан явуулах арга замыг би бодож олох хэрэгтэй. Улмаар эгчийг байхгүй үед би боломжийг ашиглан дараах зүйлсийг удирдагчид хэлсэн: “Түүнд сэтгэл зүйн нарийн шүүлт байнга тохиолддог бөгөөд өгүүлэл хянах ажилдаа төвлөрөхөд нь саад болдог. Тэр одоо Ариун Сүнсний ажлыг алдсан байгаа тул өгүүлэл хянах боломжгүй байна. Энэ нь өгүүллийг хянан засварлах чуулганы ажилд аль хэдийнэ нөлөөлсөн. Та түүнд шинэ ажил өгөх хэрэгтэй байж магадгүй. X эгч өгүүлэл бичихдээ илүү сайн, та түүнийг өгүүлэл хянуулахаар сонгох хэрэгтэй. Тэр миний хамтран ажиллаж байгаа эгчээс илүү боловсронгуй болгох чадвартай байж магадгүй.” Ингэж хэлж дуусангуут Бурханы үг надад ирсэн: “Харгис, балмад хүн төрөлхтөн! Хуйвалдаан, далд явуулга, бие биетэйгээ сөргөлдөх байдал, нэр хүнд эд баялагийн төлөөх тэмцэл, харилцан аллага хядлага энэ бүхэн хэзээ төгсөх вэ? Бурхан хэдэн зуун мянган үг хэлсэн боловч хэн ч ойлгож ухаараагүй. … Өөрсдийн байр сууриа хадгалахын тулд бусдыг дарлаж, ялгаварлан гадуурхдаггүй хичнээн хүн байна вэ?” (Үг нь махбодоор илэрсэн номын “Ёрын муу хүмүүс шийтгэгдэх ёстой”-оос) Бурханы шүүлтийн үгтэй тулгараад надад Бурхан нүүрэн дээр минь хатуугаар сануулж буй мэт мэдрэмж төрсөн. Би тэр даруй дагжин чичирч, дөнгөж сая хэлсэн үгнээсээ айхгүй байж чадсангүй. Би, Бурханы үгээр илчлэгдсэн “Өөрсдийн байр сууриа хадгалахын тулд бусдыг дарлаж, ялгаварлан гадуурхдаггүй хичнээн хүн байна вэ?”

Гамшгаас сэргийлэх цорын ганц арга зам

Сичуаны газар хөдлөлтөөс хойш би хэзээ нэгэн өдөр байгалийн гамшигт өртчих вий гэж байнга айдаг болсон. Ялангуяа гамшиг өсөн нэмэгдэхийг, газар хөдлөлт ойр ойрхон болж байгааг хараад нүүрлэн буй мөхлийн талаарх миний айдас бүр ч ихэссэн. Үр дүнд нь би, хэрвээ газар хөдлөлт болбол ямар арга хэмжээ авах ёстойгоо эргэцүүлэн бүхэл өдрийг өнгөрөөдөг болсон юм.

Нэг өдөр үдийн хоолны үеэр эзэн гэр бүлийн маань эгч ердийнхөөрөө зурагтаа асаахад нэвтрүүлэгч газар хөдлөлтөөс сэргийлэх арга хэмжээний тухай ярьж таарсан. Газар хөдлөлтийн тохиолдолд та хаалгаар задгай талбай руу гүйн гарч нуран унаж буй барилгын улмаас гэмтэхээс сэргийлэх хэрэгтэй. Хэрвээ та зохих цаг хугацаанд шилжин байрлаж чадахгүй бол ор, ширээн доогуур эсвэл буланд хоргодох хэрэгтэй... Үүнийг сонсоод амиа аврах шийдэл олсон мэт мэдрэмж надад төрж урьдчилан сэргийлэх эдгээр арга хэмжээг ой ухаандаа хурдхан шиг хадгалаад авлаа. Ингэснээр би газар хөдлөлт болсон тохиолдолд өөрийн амиа аварч чадна. Үдийн хоолны дараа би өрөө рүүгээ буцаж очоод байшингийн дотор болон гадна талыг ихэд ажиглан хараад харсан зүйлдээ маш их урам хугарлаа. Орон доогуур зөндөө их новш хураачихсан, нуугдах сул зай байсангүй. Байшингаас гадагш харахад миний зогсож байсан газраас 100 метрийн зайд байх бүх байшин 5 эсвэл 6 давхар өндөр бөгөөд өөр хоорондоо маш ойрхон баригдсан ажээ. Би өөрийн байшингаасаа зугтаан гарлаа ч гэсэн үхтэлээ сүйрэх бололтой. Энд үүргээ биелүүлэх нь надад хэтэрхий аймшигтай санагдлаа. Дүүргийн удирдагчийг ирж, намайг хөдөөний гэр бүл рүү сольж өгөхийг хүлээх хэрэгтэй болов. Ингэвэл, хэрвээ газар хөдлөлт болбол задгай талбай руу гүйн гарахад хялбар байх болно. Гэтэл надад дараах асуудал тулгарна: өгүүлэл хянах ажлаа хийхэд би гол төлөв дотор ажиллах шаардлагатай тул хөдөө амьдарсан ч гэсэн амь нас маань эрсдэлтэй хэвээр байх юм байна. Дүүргийн удирдагчаас хоёрдогч шугамын сайн мэдээний баг руу шилжүүлж өгөхийг хүсэж болох юм. Тэгээд би өдөржин гадаа байх ба гэрт байснаас илүү аюулгүй байна. Ганц асуудал гэвэл дүүргийн удирдагч хэзээ ирэхийг л би мэдэхгүй байлаа. Энд байх хугацаандаа амьдрах газраа бэлтгэх хэрэгтэй. Тэгээд би өдөр бүр айдастай амьдарч өгүүлэл хянах ажилдаа төвлөрч чадахгүй байв.

Цайлган хүмүүс шудрага хүмүүс байх албагүй

Би өөрийгөө нийтэч, шулуухан төрлийн хүн гэж үздэг. Би хүмүүстэй маш шулуухан ярьчихдаг, хэлэхийг хүссэн зүйлээ тойруулаад байлгүй шулуухан хэлчихдэг. Хүмүүстэй харилцахдаа ч тэр би хэтэрхий шулуухан талдаа. Бусдад хэтэрхий амархан итгэснээсээ байнга мэхлэгдэж, дооглуулна. Зөвхөн чуулганд явсаны дараагаар би өөрийн гэж дуудаж болохоор газраа олсон юм. Би өөртөө ингэж бодов: Өмнө нь миний цайлган зан сул тал минь болж, бусдад намайг амархан мэхлэгдэхэд хүргэдэг байсан, харин чуулганд Бурхан нийгмийн элэг доог болсон хүмүүсийг, шудрага хүмүүсийг хүсдэг, тиймээс би хэтэрхий цайлган байхдаа санаа зовох шаардлагагүй болсон. Би ялангуяа Бурхан шудрага бөгөөд эгэл хүмүүсийг хайрладаг бөгөөд зөвхөн шудрага хүмүүс Бурханы авралыг хүртэнэ гэдгийг сонсоод тайтгарсан. Ах эгч нар маань өөрсдийнхөө урвамтгай уг чанараа таньж мэдсэн ч, өөрчлөж чадалгүй, ямар их зовж байгааг хараад, би шулуун шудрага зантай болохоор ийм зовлонг туулах шаардлагагүйдээ улам их тайтгарсан. Нэгэн өдөр Бурханы илчлэлтийг хүлээн авсаныхаа дараа, би бодож байсан шигээ бас тийм ч шудрага хүн биш гэдгээ эцсийн эцэст ухаарав.

Нэг өдөр Бурханы нөхөрлөлийн үеэр ийн хэлэхийг сонсов: “Үнэнч шударга хүмүүс бол ... өрөвдөлтэй, олиггүй, тэнэг эсвэл цайлган биш... Иймээс нийгэмд зовж, гадуурхагдаж, уулзсан хүн болгондоо дээрэлхүүлж, хууртагдаж байдаг учраас чи бол үнэнч шударга хүн гэж бодон энэ титмийг толгой дээрээ бүү тавь. Энэ нь туйлын буруу... Үнэнч шударга байх гэдэг нь, зүгээр л илэн далангүй, шулуун шударга байгаа бол хүмүүс үнэнч шударга юм гэж хүмүүсийн төсөөлдөгтэй адил биш, ийм байдаггүй юм” (Христийн ярианы тэмдэглэл номын “Үнэнч шударга байхын тулд өөрийгөө бусдад нээх ёстой”).

Сатаны гүн ухаан урхинд оруулж, доройтуулдаг

Тодорхой хугацааны өмнө ажлын шалтгаанаар сүмээс намайг нэгэн гэр бүлд түр байршуулах болсон юм. Тухайн гэр бүлийн ах, эгчтэй хийсэн анхны нөхөрлөлийн үеэр “Бид нөхөрлөлийн үеэр залбирал үйлдэхээс хамгийн их айдаг. Өөрөө бие даан залбирахдаа юу хэлэхээ мэддэг ч нөхөрлөл дээр залбирахад хэлэх үгээ мэдэхээ байчихдаг” гэв. Үүнийг сонсоод би “Хэрэв бид нөхөрлөлийн үеэр залбирахгүй бол Ариун Сүнсний ажлыг хүлээн авч чадахгүй болж, харилцаа маань ч үр дүнд хүрэхгүй юм байна. Бид заавал залбирах ёстой!” гэж бодов. Гэхдээ дараа нь дахин бодож үзээд, тэднийг залбирахаас үнэхээр айдаг гээд байхад би тулган шаардвал миний талаарх үзэл бодол нь өөрчлөгдчих юм болов уу гэж бодов. Өгүүлэл хянан засварлах ажил үүргээ биелүүлэхийн тулд би энэ айлд урт хугацаанд байрших шаардлагатай байсан юм. Тэдний хүслийг үл тоовол миний талаар өөр үзэл бодолтой болж, намайг гэртээ байлгах хүсэлгүй болвол яах вэ? Тиймээс би тэдний хүслийг зүгээр л дагасан нь дээр гэж бодов. Ингэснээр дараагийн сарын туршид бид нөхөрлөлийн үеэр огт залбирсангүй. Энэ нь Бурханы сайн мэдээний тухай харилцан яриаг сонирхолгүй, уйтгартай болгож, Ариун Сүнсний гэгээрэл тэр чигтээ үгүй болоход хүргэв. Мөн бид сэдвээсээ хазайж, өөр зүйлсийн тухай ярих нь элбэгшив. Аажим аажмаар ах, эгчийн байдал улам хэвийн бус болж, нөхөрлөл зохион байгуулах хүсэл нь ч багасав. Нөхөрлөлийн үеэр тэд зүүрмэглэдэг болж, өдөр тутмын амьдралдаа Бурханы үгийг идэж, уух тал дээр ч ач холбогдол өгөхөө болив. Цаг зав олдох болгонд зурагт үзэж, надад ч тийм сайн хандахаа больж, надтай харилцахдаа илт дурамжхан байдаг болов. Ийм нөхцөл байдалтай тулгарсан надад маш хэцүү санагдаж, учраа ч ойлгохоо байв: Би бүхий л зүйлд тэдний хүслийг дагаж, тэднийг хэзээ ч гомдоож, уурлуулж байгаагүй. Тэд надад яагаад ингэж хандах болов?

Сатаны номнууд биднийг хордуулж чадна

Залуу байхдаа хангалттай суралцаагүй бас мэдлэггүй байсан болохоор нөхөр бид хоёр амьдралаа хоёр нарны хооронд борви бохисхийлгүй өнгөрүүлсэн гэж би байнга боддог. Тийм учраас би хэчнээн их, яаж ч зовсон бай хамаагүй хүүхдүүдээ сургуульд явуулж тэднийг ямар нэг зүйлд сургана, тэд бидний зам мөрийг битгий дагаасай гэж шийдсэн. Энэ шийдвэртээ хөтлөгдөн, том охиноо техникийн сургуульд, том хүүгээ их сургуульд явуулахын тулд нөхөр бид хоёр энгийн байдлаар идэж, хувцаслан цент нэг бүрийг хэмнэсэн. Гэхдээ бид дахиад хоёр хүүхэдтэй бөгөөд тэднийгээ их сургуульд явуулахын тулд миний нөхөр ажил хийхээр гэрээсээ жилээр явах болдог байсан, би ч бас зүгээр суудаггүй байлаа; үүрийн гэгээнээс үдшийн бүрий хүртэл тариан талбайд ажиллаж, гэртээ гахайнуудаа арчилж тордоно. Фермийн ажил хэтэрхий ядаргаатай байх үе бүрт зүгээр л болихыг хүсдэг байлаа. Гэхдээ өнөөдрийн нийгэм ямар их өрсөлдөөнтэй байгааг, хэрвээ би хүүхдүүдээ сургуульд явуулахгүй бол тэд ирээдүйд над шиг л шавар шавхайн дунд ажиллана, тэд хэзээ ч юунд ч хүрэлгүй дорд үзэгдэх болно, зөвхөн их сургуульд орсноор сайн ажил олж, албан тушаалтан болж амжилтанд хүрнэ, өөрсөддөө ирээдүйг олж авна, бидэнд алдар цууг авчирна хэмээн бодоход миний зовсон, ядарч зүдэрсэн нь тийм үнэтэй мэт санагддаг байв. Тэгээд би өдөр болгон сэрэхдээ өөрийгөө байнга ажилтай завгүй байлгадаг бөгөөд Бурханы үгийг идэж уух, ердийн сүнслэг амьдралд зориулах цаг тэр ч байтугай чуулганы ердийн амьдралд зориулах эсвэл үүргээ биелүүлэх цаг байдаггүй байсан. Гэхдээ би энэ талаар юу ч бодолгүй Бурханы харилцаанаас дараах үгсийг сонсох саяхны үе хүртлээ хүүхдүүдийнхээ төлөө ясандаа тултал үргэлжлүүлэн ажилласаар байлаа: “Хүүхдүүд нь амжилттай байгаасай гэж хүмүүс бүгд найддаг. Өөрсдийнх нь хүүхдүүд алдартай их сургуульд орж, тусгай судалгаа шинжилгээ хийж, эрдмийн зэрэг хүртэж, дараа нь бусдаас ялгарч, нийгэмд хөлөө олно гэж хүн бүхэн найддаг. Хүмүүст бүгдэд нь ийм үзэл бодол байдаг бөгөөд ‘Бусад эрэл хайгуулын үнэ хүнд өчүүхэн, ном эрдэм сурах нь бүхнээс давамгай’ хэмээх үгнээс болж бүгдээрээ өөрсдийнхөө хүүхдийг өндөр боловсролтой болоосой гэж хүсдэг. Цаашлаад орчин үеийн энэ нийгэмд өрсөлдөөн тун ширүүн байдаг. Хэрвээ тэд их сургуулийн зэрэггүй эсвэл нийгэмд хөлөө олоогүй бол ирээдүйд амин зуулга нь асуудал болдог. Энэ бол хүн бүхний сэтгэхүй ба үзэл санаа юм... Гэхдээ тэд тийм боловсрол хүлээн авсны дараа хэчнээн их хор болон Сатаны хэчнээн их үзэл санаа, онол тэдэнд шингэж байгааг чи бодож үзсэн үү? ... Нэг л өдөр, хүүхдүүд чинь эргэн ирж, чи тэдэнд Бурханд итгэх тухай хэлэх ба тэд дургүйцдэг. Үнэний талаар тэдэнд хэлсний чинь дараа тэд чамайг тэнэг гэж хэлж, чамайг шоолж, чиний хэлсэн зүйлийг дооглодог. Тэр үед чи: ‘Өө, хүүхдүүдээ ийм сургуульд явуулж ийм боловсрол эзэмшүүлэх нь буруу зам байж. Би буруу зам сонгосон байна, гэхдээ одоо харамсахад хэтэрхий оройтжээ’ гэж бодох болно. ... Бурханы шаарддаг үзэл бодол, санааг бүрэн хүлээн зөвшөөрүүлж эсвэл Бурханы шаарддаг төрлийн хүн байлгахын тулд хэн ч тэднийг Бурханы өмнө аваачихыг хүсдэггүй. Хүмүүс үүнийг хийх дургүй байдаг ба хийж зүрхэлдэггүй. Хэрвээ тэгвэл хүүхдүүд нь нийгэмд амь зууж чадахгүй, эсвэл ирээдүйгүй байх болно гэдгээс тэд гүнээ айдаг. Ийм үзэл бодол юуг төлөөлж байна вэ? Хүн төрөлхтөнд үнэн болон Бурханд хандах сонирхол, үнэмшил, цаашлаад жинхэнэ итгэл байдаггүй гэдгийг энэ нь төлөөлж, баталдаг. Хүн төрөлхтний зүрх сэтгэл юуг хардаг вэ гэвэл мөн л энэ дэлхий бөгөөд энэ ертөнцийг орхидог хүмүүс амьд үлдэж чадахгүй гэж тэд зүрх сэтгэлдээ бодон энэ дэлхийг шүтсээр байдаг. ... эдгээр санаа, үзэл бодол нь..., Бурханаас урваж, голох явдал бөгөөд үнэнтэй нийцдэггүй” (Христийн ярианы тэмдэглэл дэх “Өөрийгөө мэдэх нь гүн шингэсэн бодол болон үзэл санаагаа мэдэхийг шаарддаг”). Бурханы үг нэг бүр надад гүнзгий мэдрэмж төрүүлсэн.

Сайн гэгддэг хүний үнэн нүүр царай

Ухаан санаандаа би өөрийгөө хүн чанар сайтай хүн гэж боддог. Манай хөршүүд намайг мэдрэмжтэй, гэр бүлийнхээ төлөө санаа тавьдаг гэж эцэг эхэд маань байнга магтдаг учраас би ингэж боддог. Гэрлэсний дараа хадмууд маань намайг тэдэнд сайхан сэтгэлээр ханддаг, ачлалтай гэж хөршүүдэд магтсан. Манай хэлтсийн удирдагч намайг шударга, чадварлаг гэж магтсан. Бурханы ажлын энэ үе шатыг хүлээн авснаас хойш чуулган надаас хүссэн юм бүхэнд би дуулгавартай байдаг. Удирдагч намайг сайн ажил хийсэнгүй гэж буруутган зэмлэсэн ч би эсэргүүцэн сөргөлддөггүй, хэрэгцээтэй байгаа ах, эгч нарт байнга тусалдаг. Тийм учраас би өөрийгөө ухаантай, энэрэнгүй, хүнлэг сайхан сэтгэлтэй хүн гэж боддог. Хүнлэг сэтгэлгүй хүн, эсвэл хүн чанар муутай хүн хэмээн Бурханы илчилдэг үгсийн хүрээнд би өөрийгөө хэзээ ч бодож байгаагүй. Бурханы үгийг ах, эгч нартай хуваалцаж байхдаа, хэдийгээр би уг чанарынхаа талаар мэдэж байх хэрэгтэй гэдгээ мэддэг ч, би хүн чанар сайтай хүн биш байлаа ч бусадтай харьцуулбал харьцангуй хүн чанар сайтай хүн гэж сэтгэл дотроо бодон, өөрийн үзэл бодлоо хамгаалдаг. Өөрөөр хэлбэл Бурханы үгс ямар утгатай, ах, эгч нар юу гэж хэлж байгаагаас үл хамааран би өөрийгөө хүн чанар сайтай хүн гэдэг санаанаас салгах хүсэлгүй байдаг.

Бурханы хайрын уг чанар юу вэ?

“Хэрвээ чи Надад үргэлж үнэнч байж өгөөмөр сэтгэл гаргаж байсан ч өвчин зовлон, амьдралын шахалтыг амсаж, найз нөхөд, төрөл төрөгсөд чинь орхиж, амьдралд чинь өөр бусад азгүйтэл тохиолдоход Надад үнэнч байж, үргэлжлүүлэн Намайг хайрласаар байх уу?” (Үг нь махбодоор илэрсэн номын “Нэн ноцтой асуудал: Урвалт (2)”-аас) Бурханы үгийн дээрх хэсгийг харах бүрд онцгой гунигтай – гаслан зовлонгийн мэдрэмж дотор минь өгсөн ирж миний зүрх сэтгэл чимээгүй гоморхлоор ярьдаг: Эрхэм хүндэт Бурхан минь, Танд үнэнч, Таныг хайрладаг хүмүүст тийм гай зовлон тохиолдохыг Та хэрхэн зөвшөөрч чадна вэ? Үр дүнд нь, “Хүнд тавих Бурханы сүүлчийн шаардлага бол элэгсэг, чин үнэнч байх явдал” хэмээн Ариун Сүнсэнд ашиглагдсан хүний хэлсний утга учрыг ойлгоход надад бэрх байлаа.

Саяхан, миний хамтарч ажилладаг байсан нэг эгч бамбайн хордлого өвчтэй болсон. Аажмаар түүний нөхцөл байдал өдөрт 6 удаа хоол идэхээс өөр аргагүй тийм байдалд хүрсэн. Өвчнийхөө зовууриас болж түүний эрч хүч аажмаар буурсан ба тэрээр өдөр бүр хямарч, сул дорой, сульдаж ядарсан байдалтай амьдрах болсон. Түүний бие, үүргээ биелүүлэх гэсэн хүсэл мөрөөдөлтэй нь нийцэхгүй байсан бөгөөд өвчин нь улам хүндэрч байв. Яагаад ийм зүйл болоод байгааг би ойлгохгүй байлаа: Үүргээ биелүүлэхэд өөрийгөө зориулахын тулд энэ эгч гэр бүл, ашиг орлого сайтай өндөр цалинтай ажлаа орхисон, бас тэр маш их шударга хүн байлаа. Өгсөн бүх зүйлийнхээ хариуд тэр, яагаад энэ өвчинд дарлуулж шаналахад хүрдэг байна аа?… Би мэдрэмжээ гадагш илэрхийлээгүй, гэхдээ зүрх сэтгэл маань үймрэн шаналж байв – хэн нэгэн энэ асуудлыг сөхөх болгонд би амар тайван байдлаа алддаг байлаа.

Шударга байдалд хэмжээлшгүй их аз жаргал агуулагддаг

Амьдралынхаа туршид би нийгмийн харилцаанд, “Хүн бусдад гарз хохирол учруулах сэтгэлтэй явах ёсгүй, харин гай зовлонд унахгүйн тулд сэрэмжтэй байх ёстой” гэдэг үг хэллэгийг баримталдаг байсан. Би бусад хүмүүст хэзээ ч амархан итгэдэггүй. Хэн нэгний үнэн санааг мэдэхгүй байвал өөрийнхөө зорилгыг яаран илэрхийлэх хэрэггүй байх нөхцөлд би үүнийг байнга мэдэрдэг байсан. Тиймд, энх тайванч хандлагыг хадгалаад явбал хангалттай-ийм арга замаар та өөрийгөө хамгаалж, үе тэнгийхэндээ “сайн хүн” гэж бодогдох болно.

Сүүлчийн өдрүүдэд би Бурханы ажлыг хүлээн авсныхаа дараа ч гэсэн бусад хүмүүстэй харилцахдаа энэ зүйр үгийг барьдаг. Гэм зэмгүй, шулуун шударга байхыг Бурхан биднээс хүсэх үед миний хувийн сонирхлыг үл татах жижиг зүйлийн тухайд л би илэн далангүй байсан. Ах эгч нар намайг дорд үзнэ гэсэн айдсын улмаас, ялзарсан гэдгийг нь би өөрөө мэдэж байгаа зан чанарынхаа талуудыг бараг хэзээ ч бусадтай хуваалцдаггүй. Ажлын маань явцын талаар ярилцах гэж удирдагч намайг онцлох үед би болгоомжлол, хардлагаар дүүрч “Удирдагч яагаад дандаа намайг онцолж бүх ах эгч нарын өмнө миний нөхцөл байдлын талаар тайлан тавиулдаг юм бол? Ингэснээр би хүн бүрийн өмнө ичиж балмагдан, нэр хүндээ алдана гэдэг нь илэрхий бус уу? Магадгүй удирдагч маань надад дуртай биш, тэгээд надаар даажигнахаар шийдсэн байх” гэж дотроо бодсон. Ялангуяа, намайг тухайн албан тушаалыг хашиж байх үед бусад ах, эгч нарыг нэр дэвшүүлж байгааг харах нь зовлонтой, тэвчишгүй байсан. Сургалтанд хамрагдах үнэ цэнэгүй учраас намайг нэр дэвшүүлээгүй гэж би таамагласан. Миний зүрх сэтгэл үл ойлголцол, болгоомжлолоор дүүрсэн; энэ замаар үргэлжлүүлэх хэрэггүй буюу надад ирээдүй байхгүй мэт мэдрэмж төрсөн. Би үргэлж бусдаас сэрэмжтэй, сэжиглэнгүй байдаг байсан учраас Бурханыг улам ихээр буруу ойлгож Түүнтэй улам л бага холбогдох болсон. Миний нөхцөл байдал бүр ч илүү хэвийн бус болж эцэст нь Ариун Сүнсний ажлаас холбоо тасарч харанхуйд унасан юм.

Бурханы үгийг толь мэт ашиглах нь

Энэ ажлыг хүлээн авч Бурханы үгийг идэж, уусны дараа өөрийгөө ойлгох нь маш чухал гэдэг нь надад тодорхой болсон. Үр дүнд нь би Бурханы үгийг идэж, уухын зэрэгцээ хүнийг илчилдэг Бурханы үгээр өөрийгөө нягтлан шалгаж байлаа. Ихэнх тохиолдолд би өөрийн дутагдал, доголдолтой талуудыг таньж чадаж байлаа. Би үнэхээр өөрийгөө ойлгох юм шиг надад санагдаж байсан. Гэхдээ, би өөрийгөө Бурханы үгийн дагуу үнэнээр ойлгодоггүй байж гэдгээ зөвхөн Бурханы илчлэлтээр дамжуулан харж чадсан.

Нэг өдөр би мөнгө авахаар дүүргийн удирдагчтай хамт нэг тийшээ явсан. Мөнгөний хэмжээ баталгаажуулж, баримт бичигдэх үед бидний санал зөрж, хэсэг хугацаанд хэн хэн нь бууж өгөхийг хүсээгүй. Тэр үед дүүргийн удирдагч гэнэтхэн: “Хэрвээ чи сүүлчийн баримтыг устгах юм бол ямар ч нотолгоогүй болно. Чи мөнгийг өөртөө хадгалбал яасан юм бэ?” гэж пал хийтэл хэлэв. Үүнийг сонсоод би юу гэж хүлээн авахаа ч мэдсэнгүй, гэхдээ шударга занг минь маш ихээр илтэд доромжилж байгаа хэрэг мэт санагдав; үүнийг залгихад надад маш хүнд байв. Би ингэж бодлоо: Та намайг ямар хүн гэж бодоод байгаа юм бэ? Би энэ бүх жилүүдэд Бурханыг дагаж ирсэн, би бол сайн хүн. Би ийм зүйлийг яаж хийж чадах юм бэ? Үүнээс гадна, энэ ажлыг би маш олон жил ахалж ирсэн бөгөөд санхүүтэй холбоотой алдаа хэзээ ч гаргаж байгаагүй, тэгвэл би яагаад чуулганы мөнгийг хулгайлна гэж? Би Иудатай юугаараа адил гэж? Бодох тусам миний уур хүрч байлаа. Энэ талаар бодох тусам, тэр намайг дорд үзэж, захиран тушааж байгаа мэт санагдсан. Би үнэхээр гомдож уйлах шахсан.

Тэгж шаналж байхдаа би Бурханы үгийг санав: “Орчин тойрон, хүмүүс, юмс, зүйлс бүгдээрээ Түүний сэнтийгээр зөвшөөрөгддөг.” Тэгээд би бодлоо: Энэ эгч ийм зүйл хэлэх нөхцөл байдлыг Бурхан яагаад бий болгоно гэж? Бурхан надад юу зааж байна вэ? Үүнийг эргэцүүлэх явцдаа би сэтгэлдээ амар тайвныг мэдэрч эхэлсэн. Тэр эгчийн хэлсэн үгэнд өгсөн зовиурт хариу үйлдлээ оюун санаандаа шинжлэн судалж эхэллээ: “Чи мөнгийг өөртөө хадгалбал яасан юм бэ?” гэж хэлсэн нь түүний буруу байсан уу? Хүн ямар ч цаг үе, ямар ч газар зөвт байдлаас урван тэрсэлж, өөрсдийгөө Бурханаас тусгаарлана гэж Бурхан хэлсэн. Үнэхээрийн найдвартай хүн гэж байдаггүй. Би тэднээс өөр гэж үү? Түүнээс гадна, миний зан чанар хэр их өөрчлөгдсөн бэ?

Зүрх сэтгэлийн минь гүн дэх нууц

2006 оны хавар би удирдагчийн албан тушаалаасаа мултраад ирсэн газар руугаа буцаад илгээгдсэн. Учир нь би “тийм” гэж хэтэрхий их хэлдэг хүнд тооцогдсон юм. Би буцаж очоод, эхний үед хүнд хэцүү тарчлаан, зовлон дунд шумбаад орчихсон. Удирдах алба хашсан олон жилийнхээ дараа би “уриалгахан хүн”-д тооцогдон толгод уруудна гэж хэзээ ч бодож байгаагүй. Энэ бол миний хувьд төгсгөл, намайг мэддэг хүн бүр миний бүтэлгүйтлийн тухай мэдэх бөгөөд би чуулгандаа муугийн үлгэр жишээ болон үлдэнэ гэж бодож байв. Энэ бүхний дараа би хэрхэн бусдын нүүрийг харах вэ? Бодох тусам би улам сөрөг болж үнэнийг эрэлхийлэх итгэлээ эцэст нь алдсан. Хэдий тийм боловч өнгөрсөн хэдэн жилд зарцуулсан бүх золиос, зардлаа бодохоор би өөрийгөө болиулж чадахгүй байлаа. Хэрвээ би өөртөө бууж өгөөд, бүтэлгүйтлээ хүлээн авах юм бол бүх хичээл зүтгэл маань ямар ч хэрэггүй болох биш үү? Тэгвэл хүмүүс миний тухай бүр доогуур бодохгүй гэж үү? Ийм зүйл болохыг би зөвшөөрөхгүй! Би өөрийнхөө төлөө босох хэрэгтэй, намайг дорд үзэхийг бусдад зөвшөөрөх ёсгүй. Одоо, хэчнээн хичээх хэрэгтэй байсан ч, хэчнээн бурууг хүлээх байсан ч хамаагүй би үйл хэргээ батлан харуулах хэрэгтэй-замын дундаас ухарч чадахгүй! Бүтэлгүйтлийн сургамжаа санаж үнэнийг эрэлхийлэхэд анхаарлаа хандуулж чадвал дахин удирдагч болох нэг өдөр ирэх ч юм бил үү. Оюун санаандаа ийм бодолтойгоор бүхий л сөрөг зүйлс, гансрал гуниг маань бүдэгрэн арилж би зорилгынхоо тухайд шинэ эрч хүчийг мэдэрсэн.

Би Христийг харахад нийцэхгүй

Төгс Хүчит Бурханд анх итгэж эхэлснээсээ хойш Христийн хувийн үйлчлэлийг хүлээн авч чадах, Түүний сургаалыг өөрсдийн чихээрээ сонсож чадах ах эгч нарыг би байнга бахдан биширдэг байсан. Ирээдүйд нэгэн өдөр Христийн сургаалыг сонсож чадах бол ямар гайхамшигтай байх бол, мэдээжийн хэрэг Түүнийг харвал бүр ч их гайхамшигтай байна даа гэж би зүрх сэтгэлдээ боддог байв. Гэхдээ сүүлд нь Түүний нөхөрлөлийг сонсох тусам, Түүнийг харахад би нийцэхгүй юм байна гэдгээ зүрх сэтгэлдээ гүн гүнзгий мэдрэх болсон.

Энэ бол Нөхөрлөл ба Амийн оролтын талаар номлох номны 1-3 дугаар боть хэвлэгдсэн үед болсон явдал. Нэгдүгээр ботийг сонсоод Ариун Сүнсэнд ашиглагдсан тэрхүү хүн маш сайн ярьсан юм шиг санагдсан. Хоёрдугаар ботиос нэг эгчийн нөхөрлөлийг сонсоод (энэ бол, эдгээр нь Христийн нөхөрлөл гэдгийг хэн нэгэн надад хэлэхээс өмнө болсон явдал), ялангуяа мэдлэгийг хэрхэн харах вэ гэдэг асуудлын талаар Түүнийг ярилцахад нь энэ эгч зүгээр л Ариун Сүнсэнд ашиглагдсан хүний доорх удирдагч юм байна гэж бодсон. Тэгээд ч ах эгч нарын зүгээс ямар нэг сонирхсон реакци үзүүүлээгүй болохоор миний таавар зөв гэдэгт итгэлтэй байлаа, дээр нь энэ эгч Ариун Сүнсэнд ашиглагдсан тэрхүү хүн шиг сайн ярьж чадаагүй гэж надад санагдсан учраас би түүнийг анхааралтай сонсоогүй. Ариун Сүнсэнд ашиглагдсан хүний нөхөрлөлийн дараагаар Гуравдугаар ботийг дуулсныхаа дараа, би нөгөө эгчийн “энэ ахын нөхөрлөлийн талаар одоо...,” гэж хэлэхийг сонсоод энэ эгч бол Ариун Сүнсэнд ашиглагдсан тэр хүний доорх удирдагч юм байна гэдэгт бүр илүү итгэлтэй болсон, яагаад гэвэл бидний дэлхий дээр эхлээд удирдагч нар ярьдаг дараа нь тэдний удирдлаганд байгаа хүмүүс ярьдаг. Тиймд би “Дараа завтай болохоороо үүнийг сонсоно оо” гэж бодон чанга яригчийг унтраасан. Харин тэр эгчийг үнэн хэрэг дээрээ Христ байсныг мэдсэн өдрөө би бүр цочирдож эцэст нь сургаалын үг нэг бүрийг нухацтайгаар сонссон.

Солигдсон талаар эргэцүүлэл хийсэн нь

Хэсэг хугацааны өмнө, чуулганы ажилтнуудаа өөрчилдөг зарчмын талаар ойлголтгүйгээсээ болж чуулганы нэгэн ахлагч солигдох үед дотор минь нэгэн ойлголт гарч ирэв. Өөрийн харж чадах зүйлээсээ үндэслэн бодвол тэр эгч үнэнийг хүлээн авах болон үнэний талаар нөхөрлөхдөө маш сайн байсан ба ялзралын тухай өөрийн үзэл бодлоо нээлттэй илэрхийлдэг байсан. Тиймд, үнэнийг тийм ихээр эрэлхийлдэг байсан хэн нэгнийг солигдсоныг хүлээж авч чадаагүй. Тэр ялзралын тухай хэтэрхий их илэрхийлдэг байгаад ахлагч нь түүнийг буруу ойлгож үнэний мөрийг хөөдөггүй хүн гэж бодоод сольсон байж болох уу? Хэрвээ үнэхээр тийм бол үнэнийг эрэлхийлж байсан хэн нэгний суралцах боломж сүйрсэн хэрэг биш гэж үү?

Би энэ талаар маш их эргэлзэж байх үедээ чуулганаас гаргасан ажлын зохицуулалтын тухай: “Бурханы гэр бүлийнхэн мөн чанарынхаа дагуу хүмүүсийг сургах, ашиглах шийдвэрээ гаргадаг” гэсэн ишлэлийг уншив. Хэрвээ хүн үнэнийг эрэлхийлдэг мөн чанартай бол Бурханы гэр бүл түүнийг хэзээ ч хаяхгүй; хэрвээ хүн үнэнийг эрэлхийлэх хүсэлтэй л бол тэд эргэлзээгүй өөрчлөлтийг биеэрээ туулан мэдэрнэ. Хэрвээ хүн үнэний мөрийг хөөх мөн чанартай бус бол өөрсдийн үүрэг хариуцлагаа үгүйсгэдэг, зөв замыг дагадаггүй бол сургалт авах үнэ цэнэгүй бөгөөд Бурхан ч гэсэн ийм төрлийн хүнийг төгс болгож чадахгүй. Бурхан хэн нэгнийг төгс болгохыг хүсэхгүй байгаа бол Бурханы гэр бүл мөн тэднийг сургаж чадахгүй. … Тэгэхээр хүмүүсийн учир зүйг олохын тулд Бурханы ажлын шаардлага болон хүмүүсийн мөн чанарын дагуу хандах ёстой. Энэ бол Бурхантай хамтран ажиллах, Бурханд үнэнээр үйлчлэх цорын ганц арга зам юм. Хэрвээ, Бурхантай хамтран ажиллах энэхүү үр дүнтэй аргыг хэрэглэхгүй бол Бурханы ажил тасалдаж Бурханы хүсэл бүхэлдээ зөрчигдөнө” (“Зарим асуудлын талаар нөхөрлөх нь”, 1 дүгээр Чуулганы ажлын Нөхөрлөл ба Ажлын зохицуулалтын хураангуйгаас). Эдгээр үгсийг ойлгох гэж хичээх зуураа хэн нэгнийг дэвшүүлэх эсвэл солиход чуулганы ашигладаг зарчим гэж байдаг болохыг би ойлгосон. Энэ нь Бурханы ажлын шаардлага ба хүмүүсийн мөн чанарын дагуу хийгддэг бөгөөд хүмүүсийг мухар сохроор хүссэнээрээ ашиглаж, сольдоггүй болохыг би ойлгосон. Түүнээс гадна чуулган хүмүүсийг зарим нэг завхрал илэрхийлсэн гэсэн үндсэн дээр халж сольдоггүй харин юмсыг мөн чанарт нь үндэслэн тодорхойлдог. Хэрвээ хүний мөн чанар нь үнэнийг эрэлхийлэх явдал бол чуулган тэднийг орхихгүй, үнэнийг эрэлхийлж буй хүнийг огоорч мартан, сүйрүүлэхгүй гэдэгт маргах зүйлгүй. Тийм учраас би Бурханы өмнө очиж залбирч, удирдамж эрэлхийлсэн: “Өө Бурхан минь! Би Сатаны улмаас үнэхээр гүнзгий ялзарсан гэдгээ, Таны ажлын талаар ойлголтгүй, Тантай хэзээ ч нийцэхгүй олон олон үзэл бодлыг дотроо агуулсан гэдгээ мэднэ. Өнөөдөр Таны удирдамжин дор хүмүүсийг сонгох, сургах, солих чуулганы арга зам нь байнга Таны ажлын шаардлага болон хүмүүсийн мөн чанарын дагуу байдаг болохыг би мэдлээ. Чуулганы ажлын зохицуулалтын талаар өөрийн үзэл бодолтой болсон ч гэсэн би тэр халагдсан эгчийн мөн чанарыг сайн ойлгоогүй л байна. Би Танаас намайг удирдан хөтлөхийг гуйж байна; өөрийн гуйвуулга болон алдаанаасаа болоод Бурханы ажлыг одооноос эхлэн тасалдуулахгүй байхын тулд тодорхой харахад минь намайг хөтлөөч..”

Үнэхээрийн сайн хүн байхын шалгуур

Хүүхэд ахуй цагаасаа эхлээд би, хүмүүс намайг хэрхэн харж, хэрхэн үнэлж байгаад маш чухал ач холбогдол өгдөг байв. Хийсэн бүхэндээ бусдын магтаалыг хүртэхийн тулд мөн ямар нэгэн зүйл тохиолдоход, хүмүүст буй миний тухай сайн дүр төрхийг үгүй хийхээс зайлсхийж би хэзээ ч, хэнтэй ч маргадаггүй байлаа. Эцсийн өдрүүд дэх Бурханы ажлыг хүлээж авсныхаа дараа би энэ л байдлаараа үргэлжилж ах, эгч нарт байгаа миний тухай сайн дүр төрхийг хадгалсаар явсан. Өмнө нь би ажил хариуцаж байхад маань миний гүйцэтгэлийг “тийм-хүн”-ийх, харин үнэнийг амьдралд хэрэгжүүлдэг хүнийх биш гэж байнга хэлдэг байв. Би түүнийг хэзээ ч зүрх сэтгэлдээ ойр хүлээж авдаггүй байлаа, харин ч эсрэгээр хэрвээ бусад хүмүүс намайг сайн хүн гэж бодох юм бол сэтгэл хангалуун байдаг байлаа.

Нэг өдөр би дараах ишлэлийг уншсан юм: “Хэрвээ чи Бурханд итгэх итгэлдээ үнэнийг хайхгүй бол гэм буруутай мэт харагдахгүй байсан ч, чи үнэхээр сайн хүн биш хэвээр байх болно. Үнэнийг хайдаггүй хүмүүст зөвт байдлын тухай ойлгоц байхгүй нь гарцаагүй бөгөөд Бурханы хайрладаг зүйлсийг хайрлаж, Бурханы үзэн яддаг зүйлсийг үзэн ядаж чаддаггүй,. Тэд Бурханы талд огт зогсож чадахгүй, Бурхантай нийцтэй байж бүр ч чадахгүй. Тэгвэл, зөвт байдлын тухай ойлгоцгүй тэд хэрхэн сайн хүмүүс хэмээн дуудагдаж чадах вэ? Энгийн хүмүүсээр “тийм-хүн” хэмээн тодорхойлогдсон тэдэнд, зөвт байдлын тухай ойлголт байхгүй төдийгүй амьдралын зорилго ч байдаггүй. Тэд ердөө л бусдыг хэзээ ч гомдоохыг хүсдэггүй хүмүүс, тэгвэл тэд үнэ цэнэтэй юу? Үнэхээр сайн хүн гэж эерэг зүйлсэд хайртай, гэрлийг хүсэн тэмүүлдэг, сайныг муугаас ялгаж ойлгодог, амьдралдаа зөв зорилготой хүнийг хэлнэ; зөвхөн ийм төрлийн хүнийг л Бурхан хайрладаг” (“Бурханд үйлчлэхийн тулд хүн бүх төрлийн хүмүүсийг ялган таньж сурах ёстой” 1 дүгээр чуулганы ажлын Нөхөрлөлийн ба Зохицуулалтын хураангуй).

Ариун Сүнс зарчмын дагуу ажилладаг

Хэсэг хугацааны турш би Бурханы үгийг идэж, уухаа зогсоогоогүй ч надад гэрэл огт мэдрэгдэхгүй байв. Би энэ талаар Бурханд залбирсан боловч тодорхой хугацааны турш намайг гэгээрүүлээгүй юм. Тиймээс би “Би идэж уух ёстойгоо идэж уусан хэдий ч Бурхан намайг гэгээрүүлэхгүй байна. Надад өөр хийж чадах зүйл алга. Надад Бурханы үгийг хүлээн авах авьяас билэг алга. Бурханд хүн бүрийг гэгээрүүлэх цаг гэж байдаг тул яаруулах шаардлага байхгүй” гэж бодов. Үүний дараа би бухимдалгүйгээр дүрмүүдээ даган мөрдөж, Бурханы үгийг идэж уусан хэвээр байж, Бурханы гэгээрлийг “тэвчээртэй” хүлээх болов.

Нэгэн өдөр Бурханы эдгээр үгийг олж унших хүртэл шүү дээ: “Зүрх сэтгэл чинь Бурханы өмнө амгалан байснаар л үнэнийг хайх болон зан чанараа өөрчлөх эрэл хайгуул чинь үр жимсээ өгнө. Чи Бурханы өмнө ачаа үүрсэн бөгөөд чамд хэтэрхий их зүйл дутагддаг, чиний мэдэх хэрэгтэй олон үнэн, мэдрэх хэрэгтэй ихээхэн бодит байдал байгаа, мөн Бурханы хүсэлд бүхий л анхаарал халамжаа өгөх ёстой гэдгийг үргэлж мэдэрдэг учраас-эдгээр зүйл үргэлж бодол санаанд чинь байж, амьсгалж чадахааргүй болтол чинь чангаар дээрээс чинь дарж байгаа мэт байдаг, тиймээс зүрх сэтгэлд чинь хэцүү санагддаг (гэхдээ сөрөг байдлаар биш). Зөвхөн иймэрхүү хүмүүс л Бурханы үгсийн гэгээрлийг хүлээн авахад тохирох бөгөөд Бурханы Сүнсээр хөдөлгөгддөг. Өөрсдийн ачаанаас болж, сэтгэлийн хүнд байдлаасаа болж, мөн Бурханы өмнө төлсөн төлөөс, амссан тарчлаанаасаа болж тэд Түүний гэгээрэл, гэрэлтүүлэлтийг хүлээн авдаг гэж хэлж болно, учир нь Бурхан хэнд ч тусгайлан ханддаггүй. Тэр хүмүүст хандахдаа үргэлж шударга байдаг, гэвч Тэр бас хүмүүсийг дур зоргоороо хангадаггүй бөгөөд тэдэнд болзолгүйгээр өгдөггүй. Энэ бол Түүний зөвт зан чанарын нэг тал юм. ”

Үйлчлэлд зохицуулалт чухал

Чуулганы удирдлагыг анхны хэлбэрт нь оруулсны дараа Бурханы гэрт түвшин түвшний удирдагч бүрт хамтрагч өгөхөөр болов. Тэр үед би үүнийг сайн зохион байгуулалт боллоо гэж бодсон. Би доод хэв чанартай байсан бөгөөд нэлээдгүй ажилтай байдаг байлаа; Надад манай хэсгийн янз бүрийн бүх ажлыг гүйцэтгэхэд туслах хамтрагч үнэхээр хэрэгтэй байлаа.

Тэгээд миний хамтрагч болсон эгч бид хоёр хамтдаа чуулганд санваарын ажил хийж эхэлсэн. Гэвч аажмаар тэр миний хүсэлд нийцүүлэн бүх ажлыг хийхгүй байгааг олж харсан бөгөөд миний зүрх сэтгэлд эсэргүүцэл бий болж эхэлсэн: би өөрөө ажиллавал жаахан завгүй байх ч зүгээр, хамтрагчийг зохицуулна гэдэг үнэхээр түвэгтэй. Хэрэв би тэр эмэгтэйгээр тодорхой ажил хийлгэж, тэр нь өв тэгш биш байвал би өөрөө хийхийг илүүд үзнэ. Харин тэр эмэгтэйгээр ажил хийлгэхгүй байя гэхээр тэр миний хамтрагч байдаг. … Тэгээд бүр ч илүү эсэргүүцэл зүрх сэтгэлд минь гарч ирсээр цаашид үнэхээр барьж чадахгүй болж, тэвчээр минь нэг өдөр алдагдав: “Та яагаад ийм тэнэг юм бэ? Та олон жил удирдагч хийсэн, гэтэл яахлаараа өдий хүртэл ажлыг сайн хийж чаддаггүй байна? Та яагаад ердөө ч юм ойлгож эсвэл хариулж чаддаггүй юм бэ? …” Ингэсний дараа надад аймшигтай, үнэнхүү гэмтэй санагдав. Би дотроо ингэж бодов: Миний нөхцөл байдал буруу байна уу? Тэгээд би эрэлхийлэл хийн Бурханы өмнө ирээд, Бурханы дараах үгсийг олж харав: “Өнөөдөр та нараас хамтдаа эв зохицолтой ажиллахыг шаардаж байгаа нь Ехова Өөрт нь үйлчлэхийг Израильчуудаас шаардаж байсантай төстэй. Эс бөгөөс зүгээр л өөрийн үйлчлэлээ зогсоо. Та нар Бурханд шууд үйлчилдэг хүмүүс учраас ядаж та нар өөрсдийн үйлчлэлдээ үнэнч, дуулгавартай байж чадах ёстой бөгөөд бодитой байдлаар хичээл сурах чадвартай байх ёстой. … Та нар бүр тийм бодитой хичээлд суралцаж эсвэл ордоггүй бөгөөд Бурханд үйлчлэх тухай ярьсаар байдаг! … Хэрвээ чуулганд ажиллах явдлыг зохицуулдаг хүмүүс та нар бие биенээсээ суралцаж, харилцаж, бие биенийхээ дутагдлыг нөхөхгүй юм бол та нар хаанаас хичээл сурах юм бэ? Та нар ямар нэгэн зүйлтэй тулгарах үедээ бие биетэйгээ нөхөрлөх ёстой, ингэснээр та нарын амьдрал үр ашгийг нь хүртэнэ” (Үг нь махбодоор илэрсэн номын “Израильчууд шиг үйлчил”-ээс). Тэгээд би үүнийг хүний нөхөрлөлд олж харав: “Зарим хүмүүс үүргээ биелүүлэх үедээ өөр хэнтэй ч зохицох чадамжгүй байдаг. Хэн ч тэдэнтэй ойр болж чаддаггүй; энэ нь тэдний бие тоосон байдал, их занг, мөн тэдэнд хүний ухаан байхгүй, өөрсдийгөө мэддэггүй, бусдыг дорд үздэг гэдгийг нь илчилж байна. Өрөвдөлтэй биш гэж үү? Ийм төрлийн хүний зан чанар ерөөсөө ч өөрчлөгддөггүй бөгөөд тэд Бурханаар аврагдаж чадах эсэхийг хэлэхэд амар биш. Өөрийгөө үнэнхүү мэддэг хүмүүс бусад хүмүүсийг хэтэрхий шүүмжлэхгүйгээр тэдэнтэй зөв харьцаж чаддаг. Тэд мөн бусдад тэвчээртэйгээр тусалж, тэднийг дэмжиж чадах бөгөөд хүмүүст тэд бол эрхэм, энхрий гэдгийг нь мэдрүүлдэг; тэд бусадтай зөв зохистой харилцаатай байж чаддаг. Тэд бол хүнлэг хүмүүс бөгөөд хүнлэг хүмүүс л зөвхөн Бурханд зориулгатай байж, бусадтай эв зүйтэй амьдарч, үүргээ зохих ёсоор биелүүлдэг” (Чуулганы удирдагч болон ажилчидтай хийсэн Христийн ярианы тэмдэглэлд “Хүн өөрийн үүргээ биелүүлж байх хугацаанд түүний эцсийн үр дүн нь илчлэгддэг”). Бурханы эдгээр үгийг хүний нөхөрлөлөөс гарч ирсэн энэ зүйлтэй холбоод би өөрийгөө нарийн сайн шалган үзсэнээр Бурханы гэрт бүх түвшний удирдагчид хамтрагчдыг зохион байгуулах Бурханы хүслийг ойлгоогүй байсан гэдгээ олж харав. Бүр түүнчлэн би эв зүйтэй зохицуулалт хийх үнэнийг хэрэгжүүлээгүй, түүнд ороогүй байв. Бурханы гэрийн бидэнд хамтрагч өгч байгаа нэг шалтгаан нь бидний хэв чанар маш доогуур бөгөөд үнэний бүх шинж чанарыг ойлгох ойлголт маань хэт хязгаарлагдмал байсан. Бид чуулганы бүх ажлыг өөрсдөө хариуцаж чадахааргүй байсан. Хамтрагчийн тусламжтайгаар бид чуулганы ажлыг илүү гүйцэтгэж, ганцаараа ажиллаж, юу хүссэнээ хийж, Бурханы үйлчлэлд өөрийн хүсэлд итгэснээс Бурханыг эсэргүүцэх байдлаас зайлсхийх байсан. Өөр нэг шалтгаан нь ингэснээр бид эгэл хүнлэг чанарын үнэнд орох оролтыг илүү хэрэгжүүлж, ингэснээр бид хамтрагчтайгаа харилцан нөхөрлөлтэй байж, нэг нэгнээсээ суралцах боломжтой байсан. Энэ нь чуулганы ажил болон хувь хүний амийн оролтод асар их ашиг тустай юм. Энэ нь надад үйлчлэлдээ эв зүйтэй зохицуулалттай байх нь чуулганы ажил болон хувь хүний амийн оролтод ямар чухал болохыг харуулсан! Гэтэл би үүнд Бурханы хүслийг ерөөсөө ч эрэлхийлээгүй. Энэ зохицуулалтаас би ямар бодит сургамж авч суралцаж болох байснаа анхаарч үзээгүй. Чуулган байршуулсан учраас л би дуртай дургүй түүнтэй ажилласан бөгөөд тэр эгч хэдхэн зүйлийг хийж чадахгүй болонгуут л би түүн рүү аашилж, тэвчээрээ алдсан. Би байнга л түүнд надад байгаа шиг чадвар байхгүй гэж бодон, түүний хүч чадал, давуу талыг харахгүй байсан. Би бүр чуулганы зохион байгуулалтыг эсэргүүцсэн. Би үнэхээр хэтэрхий биеэ тоосон, өөрийгөө ерөөсөө мэддэггүй байсан бөгөөд надад жаахан ч гэсэн энгийн хүнлэг чанар, ухаан байхгүй, тэр ч бүү хэл Бурханыг хүндэтгэх зүрх сэтгэл ерөөсөө байхгүй, Бурханы өмнө үйлчлэл үзүүлэх эрхгүй байсан юм.

Би өөрийн жинхэнэ байр суурийг тодорхой харсан

Намайг нэг удаа чуулганы удирдагчдын уулзалтанд оролцож байх үед шинээр сонгогдсон нэгэн чуулганы удирдагч ингэж хэлэв: “Надад хангалттай сүнсний өндөр байхгүй. Би энэ үүргийг биелүүлэхэд тохирохгүй мэт санагдаж байна. Би маш олон зүйлээс дарамт мэдэрч, тэр ч бүү хэл хэдэн өдөр, шөнө дараалан унтаж чадахгүй байгаа….” Тэр үед би Бурханыг эрэлхийлэх эрэлдэ ачаа үүрч байсан учраас тэр эмэгтэйтэй ингэж ярилцав: “Бүх ажлыг Бурхан гүйцэлдүүлдэг; хүн ердөө бага зэрэг хамтран ажилладаг. Хэрэв бидэнд ачаалал мэдрэгдвэл бид Бурханы өмнө илүү ойр ойрхон очиж, Бурханд итгэснээр гарцаагүй Бурханы бүхнийг чадагч байдал болон мэргэн ухааныг харах болно. Ажлаасаа ачааллыг мэдрэх нь сайн хэрэг. Гэхдээ ачаалал нь сэтгэлийн түгшүүр болж эхэлбэл харин тэр саад болж, сөрөг байдал руу, тэр ч бүү хэл Бурханыг буруугаар ойлгох байдал руу аваачина.” Харилцан яриа минь Бурханы замчлал дор онцгой гэрэлтүүлэлт байсан мэт санагдав. Тэр эгч мөн зүрх сэтгэлд нь Бурханы орших орон зай байхгүй тийм нөхцөл байдалд орсноо, Бурханд итгэхээс илүүтэйгээр өөрөө л үүнийг хийгээд байснаа ухаарсан бөгөөд ингэснээр орох ёстой замаа олсон. Би тэр үед маш баяртай байсан, учир нь би өөрийгөө эгчийн асуудлыг шийдэж, үнэний энэ талын бодит байдлыг эзэмшсэн гэдгээ баталж чадлаа гэж бодож байв.

Аврагдах тухай ойлголж авах

Бурханыг дагаж байгаа эдгээр хэдэн жилийн хугацаанд би өөрийн гэр бүл, махан биеийг орхиж, чуулганд үүргээ гүйцэтгэн өдөржин завгүй байдаг байлаа. Тиймээс би ингэж итгэсэн: Би чуулганы надад оноосон ажлыг орхилгүй, Бурханаас урвалгүй, чуулганыг орхиж явалгүй, Бурханыг эцсээ хүртэл дагаж байгаа цагт Бурхан намайг энэрч, аврах болно. Мөн би өөрийгөө Бурханы авралын замаар алхаж байгаа бөгөөд миний хийх ёстой зүйл бол Түүнийг эцсээ хүртэл дагах гэж итгэж байв.

Гэвч хэдэн хоногийн өмнө би нэгэн хүний номлолын бичвэрээс дараахыг олж харав “Үнэнийг олж авч, бодит байдал руу орсон хүмүүс л үнэхээр аврагддаг”: “Бурханаар аврагдана гэдэг хүмүүсийн төсөөлдөг шиг тийм энгийн зүйл биш. Бид туршлагынхаа алхам бүрт Бурханы үгээс ирэх шүүлт, гэсгээлт, сорилт, цэвэршүүлэлтэнд итгэж найдах ёстой. Бид Бурханы ажлын алхам бүрийг сайтар дагах ёстой бөгөөд эцэст нь үнэнийг олж авч, зан чанарын өөрчлөлтөнд хүрэн шинэ бүтээл болж, Сатаныг ялан, нүглийг даван гарахын төлөө үнэнд итгэх чадамжтай болно. Бид ухамсартайгаар Бурханы үгэнд итгэн амьдарч, Бурханд бүрэн дүүрэн дуулгавартай байж, Түүнтэй нийцэж чаддаг байх ёстой. Зөвхөн ингэж байж л Сатаныг үнэнхүү ялж, нүглийг даван гарч, Бурханаар аврагдана. Хэрэв бид Бурханы ажлыг үзэж туулснаар ийм үр дүнд хүрч чадвал энэ л зөвхөн Бурханаар аврагдаж байгаа хэрэг юм.” “Гэхдээ үнэнийг эрэлхийлж, Бурханаар аврагдах замд гэр бүл салж бутрах, байгалийн болон хүний үйлдлээс улбаартай гай гамшгууд – хүний туулж болох бүх төрлийн сорилт, гай зовлон гэх мэт олон хүндрэл бэрхшээл, саад тотгорууд бий. Энэ мэдээж тайван аялал байхгүй. Хэрэв хүмүүс үнэнээр дутмаг байвал тэд бат зогсож чадахгүй бөгөөд Бурханыг хуурах магадлал 100% байна.”

Бурханы үгс намайг сэрээсэн

Өмнө нь би Бурхан “агуу цагаан сэнтийнээс зугтаж байгаа хүүхэлдэй, урвагч гэж хэлнэ” гэж хэлж байгаа нь ажлын энэ шатыг хүлээн зөвшөөрсөн ч Түүний гэсгээлт, шүүлтийн зовлон зүдүүрийг даах хүсэлгүйн улмаас эцэст нь няцаж ухардаг хүмүүсийг Тэр хэлж байна гэж үргэлж боддог байлаа. Тиймээс би ямар нэг шалтгаанаар энэ замаас няцаж байгаа ах эгч нарыг хараад миний зүрх сэтгэл тэднийг зэвүүцэх зэвүүцлээр дүүрдэг байв: Бурханы шийтгэлийг хүртэх өөр нэг хүүхэлдэй, урвагч агуу цагаан сэнтийгээс зугтаж байна. Үүнтэй зэрэгцэн би өөрийгөө Бурханы шүүлтийг хүлээн авахад биеэ зөв зохистой авч явж байна, Бурханы авралыг хүлээн авахад тийм ч хол биш байна гэж бодож байлаа.

Биеэ тоосон занг засах арга зам бий

Бие тоох зан бол намайг сүйрүүлэх дутагдал минь. Би үргэлж өөрийгөө бусад хүмүүсээс илүү гэж бодон бие тоосон зан чанараа байнга гаргадаг байлаа. Ялангуяа өгүүлэл өөрчлөх эсвэл хамтрагчтайгаа ажлын талаар ярилцах үедээ үргэлж л гөжүүдэлж, бусдын үзэл бодлыг хүлээцтэй сонсоно гэж байдаггүй байв. Би хамтрагч нартайгаа эв найртай ажиллах чадваргүйгээс ажилд байнга асуудал гардаг байв. Ах эгч нар маань энэ асуудлыг олон удаа надад сөхөж, мөн би Бурхан хүмүүсийн бие тоосон чанарыг илчилдэг тухай тогтмол уншдаг байлаа. Гэхдээ би өөрийн уг чанар болон мөн чанарыг жинхэнэ утгаар ойлгоогүй, мөн үнэнхүү үзэн ядаж чадаагүй байсан учраас тийм орчин нөхцөлтэй тулгарах бүрт хяналтаа алддаг байв. Дараа нь надад маш гутамшигтай санагддаг ч аль хэдийнэ болоод өнгөрсөн учраас миний хийж чадах зүйл ердөө үүнийг ойлгох гэж хичээх байлаа. Энэ зүйл дахин дахин тохиолдож байлаа. Үүнээс болж надад маш ичгэвтэр, арчаагүй санагдах болов.

Биеэ тоосон зангийн гашуун үр жимс

Би Бурханы дараах үгийг хараад: “Удирдагч болон үйлчилдэг та нар үргэлж илүү цэцэн мэргэн байж, бусдаас илүү давуу байж, шинэ арга заль олохыг хүсэж байдаг, ингэснээр үнэхээр хэр их чадвартай болохыг чинь Бурхан харж чадна. … Чи үргэлж дүр эсгэхийг хүсдэг; энэ нь яг нарийндаа биеэ тоосон уг чанарын илчлэл биш гэж үү?” (Христийн ярианы тэмдэглэл номын “Үнэнгүйгээр Бурханыг уурлуулах амархан”-аас). өөртөө ингэж бодсон: хэний ухаанд шинэ мэргэн арга мэх олъё гэсэн бодол орж ирдэг байнаа? Бурханы зан чанар хүний доромжлолыг тэвчдэггүй гэдгийг хэн мэддэггүй байнаа? Би бол яасан ч зүрхлэхгүй! Би хувьдаа өөрийгөө Бурханыг хүндэтгэх зүрх сэтгэлтэй, өөрийн ажлыг хийхдээ арга мэх хайх гэж оролдож зүрхлэхгүй гэж итгэж байлаа. Гэтэл Бурхан бодит баримтыг илчилснээр л би шинэ арга мэх хайх гэдэг нь хэн нэгний зүрхэлж байна уу, үгүй юу гэдгээс хамааралгүй–энэ нь бүхэлдээ биеэ тоосон уг чанараар тодорхойлогддог болохыг ойлгосон.

Дөнгийг эвдсэн нь

Арван жилийн өмнө би өөрийн биеэ тоосон чанарт хөтлөгдөөд чуулганы зохион байгуулалтанд ердөөсөө ч бүрэн дүүрэн дуулгавартай байдаггүй байлаа. Хэрэв надад тохирч байвал би дуулгавартай байж, надад тохирохгүй байвал дуулгавартай байх эсэхээ би сонгодог байв. Энэ нь үүргээ гүйцэтгэж байх хугацаанд минь ажлын зохион байгуулалтыг ноцтой зөрчсөн үр дагаварт хүргэв. Би өөрийн зүйлийг хийж, Бурханы зан чанарыг доромжилсон бөгөөд үүний дараа намайг гэр лүү минь илгээв. Хэдэн жил өөр дээрээ эргэцүүлэл хийсний эцэст би өөрийн уг чанарын талаар тодорхой хэмжээний ойлголттой болсон, гэвч үнэний төрх болох Бурханы мөн чанарын тухайд гэвэл надад хангалттай мэдлэг байхгүй хэвээр байлаа. Хожим нь чуулган надад дахин боломж өгсөн ч би сайн мэдээний ажлыг ахалж байх үедээ Бурханы талаар эргэлзээ тээж эхлэв: Би маш их ялзарсан байсан ба Бурханы зан чанарыг мөн доромжилсон. Бурхан яагаад намайг ашигладаг билээ? Тэр намайг завшиж байна уу? Намайг ашигласныхаа дараа таягдан хаях уу? Мм! Чуулган надад боломж өгсөн учраас үйлчлэл үзүүлэгч болох ёстой байсан ч би үүнийг нандигнах болно. Түүнээс хойш би ийм бодолтойгоор үүргээ биелүүлэх болов, харин Бурханаар төгс болгуулах өндөр зорилгыг эрэлхийлсэнгүй.

Өөрийгөө үнэнхүү мэднэ гэдэг амар зүйл биш

Би хуурамч хүн байсан. Бурханы үгэнд хуурамч хүмүүс Бурханаар аврагдахгүй гэсэн байхыг бид харж болно; зөвхөн шударга хүмүүс Түүний магтаалыг хүлээн авна. Тиймээс би шударга хүн болох гэж, ухамсартайгаар үнэн зөв ярьдаг болох гэж, объектив бодит байж, асуудлыг мэдээлж байхдаа бодит баримтаас үнэнийг эрэлхийлэхийг зорьж байсан. Ажил дээрээ алдаа гаргах юмуу дутуу зүйл орхивол би үүнийг удирдагчид нарийн тодорхой хэлдэг байсан. Би мөн өөрийн завхралыг шалгаж үзэн, ил гаргаж байсан. Үүнийг хэрэгжүүлэх бүрт надад тодорхой өөрчлөлт гарч байгааг би мэдэрч, шударга хүн байхын амтыг жаахан мэдэрч байлаа.

Саяхан хамтран зүтгэгчдийн уулзалт, ярианы үеэр Бурханы үйлчлэлд янз бүр байдаг хүмүүсийг хооронд нь хэрхэн ялгаж сурах талаар ярьж байтал удирдагч надаас: “XX, чи өөрийгөө ямар хүн гэж боддог вэ?” гэж асуулаа. Би дотроо ингэж бодов: Сүүлийн үед надад тодорхой өөрчлөлт гарч байгаа, тиймээс би өөрийгөө харьцангуй энгийн, нээлттэй хүн гэж үзэж байна. Муу чанарын хувьд би өөрийгөө тийм ч муу хүн гэж бодохгүй байна. Сайн чанарын хувьд надад сайн бүхний илэрхийлэмж байхгүй ч ядаж би өөрийгөө энгийн, шударга гэж бодож байна, надад хорон муу сэтгэл байхгүй. Тиймээс би ингэж хариулсан: “Харьцуулж хэлбэл би өөрийгөө сайн чанартай энгийн, шударга хүн гэж үзэж байна.” Удирдагч ингэж хэлэв: “Чи өөрийгөө сайн чанартай, харьцангуй энгийн, шударга гэж бодож байна. Тэгэхээр чи үнэхээр өөрийнхөө талаарх бүх зүйлийг нээж, ил гаргаж зүрхлэх байх, тиймүү? Чи Бурханд ердөө ч эргэлздэггүй, тиймүү? Чиний үг, үйлдэлд хувийн хүсэл сонирхлын зорилго ерөөсөө ч байхгүй гэдгийг хүлээн зөвшөөрч зүрхлэнэ биз дээ?” Үүнийг сонссоны дараа надад итгэхгүй байгаа мэт санагдаж, ингэж өмгөөлөн тайлбарлав: “Үүгээр бол сайн хүн хүртэл завхарсан зан чанартай, бүх төрлийн завхралыг гаргаж болно гэж хэлж байгаа хэрэг бус уу? – энэ харьцангуй зүйл биш гэж үү?” Би өөрийн үзэл бодлоос ухрах хүсэл ерөөсөө ч байсангүй.

Чуулганд тусгай эмчилгээ гэж байхгүй

Эдгээр жилүүдэд Бурханыг дагасны эцэст би тодорхой зовлон зүдүүрийг тэвчиж, тодорхой үнийг төлсөн мэт санагдав. Тэгээд би аажмаар өнгөрсөн хугацааны ололт амжилтандаа найдаж, дээгүүр зиндаагаараа бардамнаж эхэлсэн. Би ингэж бодсон: би маш олон жил гэрээсээ хол байлаа, гэр бүл маань удаан хугацаанд надаас мэдээ дуулаагүй. Ийм нөхцөл байдалтай байхад чуулган гарцаагүй намайг халамжлах болно. Би ажлаа сайн хийхгүй байсан ч тэд намайг гэр лүү минь явуулчихгүй. Ихдээ л намайг зүгээр чөлөөлж, өөр ажил надаар хийлгэх байх. Ийм бодлоос болоод надад ажлын ямар ч дарамт байсангүй. Би бүх зүйлйиг сохроор харах болж, үргэлж л хүндрэл бэрхшээл, шалтаг дунд амьдарч, сайн мэдээний ажлыг хүртэл саад тотгор мэтээр хардаг болов. Би өөрийн хайхрамжгүй зан авираас болж Бурханд маш их өртэй болж байгаа учир зүрх сэтгэл минь үүнийг буруутгаж, ухаан санаа минь зэмлэж байгааг мэдэрч, эрт орой хэзээ нэгэн цагт таягдуулна гэдгээ мэдэрч байсан ч би оюун санаандаа аз тохиох найдлагыг тээсэн хэвээр чуулганд өдөр хоногийг дэмий өнгөрөөсөөр байлаа.

Бурхан бол зөвт бөгөөд ариун. Эцэст нь хайхрамжгүй байдлаасаа болж ажлаа бүр мөсөн балласны дараа намайг ажлаас чөлөөлж, өөртөө эргэцүүлэл хий гэж гэр лүү минь илгээв. Тэр үед би цочирдолд орсон: тэд яаж намайг өчүүхэн төдий ч анхаарч үзэхгүй байж чадаж байнаа? Ийм олон жил ажилласны дараа би ингээд л зүгээр гэр лүүгээ явах ёстой болж байдаг. Гэтэл би харьж очоод яаж гэрийнхнийхээ царайг харах юм бэ? Намайг цаашид ямар ирээдүй хүлээж байна вэ?… Зүрх сэтгэл минь туйлын эмх замбараагүй болж, юу ч ойлгохоо байж, Бурханыг буруушаав. Би харанхуйд унаж, шаналан тэмцэж байв.

Амьдрал, үхлийн тэмцэл

“Чи махан биеийнхээ эсрэг тэмцэх үед чиний дотор гарцаагүй тулаан болох болно. Чамаар үүнийг дагуулахаар Сатан оролдох болно, махан биеийн үзлийг дагаж, махан биеийн сонирхлыг хамгаалахад чамайг хүргэхээр хичээх болно, гэхдээ Бурханы үгс чамайг дотроос чинь гэгээрүүлж гэрэлтүүлэх бөгөөд энэ үед Бурханыг дагах уу эсвэл Сатаныг дагах уу гэдгээ чи өөрөө шийднэ. Хүмүүс үнэнийг хэрэгжүүлэх бүрд эсвэл Бурханы хайрыг хэрэгжүүлэх бүрд агуу тулаан болдог бөгөөд тэдний махан бие нь бүхэлдээ зүгээр мэт боловч тэдний зүрх сэтгэлийн гүнд үнэндээ үхэл амьдралын тулаан үргэлжилж байдаг ба зөвхөн энэхүү хүчтэй тулааны дараа, асар их хэмжээний эргэцүүллийн дараа л ялалт эсвэл ялагдал нь шийдэгдэнэ. бусдын нүднээс далдуур хэмжээлшгүй их гунигийн нулимсыг урсгах болно…”

(Хургыг дагаж шинэ дуу дуулъя номын “махан биеийнхээ эсрэг тэмцэх үед дотороо гарцаагүй тулаан болох болно”-аас). Би Бурханы үгсийг энэ дуунаас сонсох бүртээ ингэж боддог байлаа: Үнэнийг хэрэгжүүлэх үнэхээр тийм хэцүү гэж үү? Хүмүүс үнэнийг ойлгохгүй бол хэрэгжүүлж чаддаггүй. Түүнийг ойлгосон цагт Бурханы хүсэлд нийцүүлэн үйлдэх нь хангалттай бус гэж үү? Энэ нь “зүрх сэтгэлийн гүнд үнэндээ үхэл амьдралын тулаан үргэлжилж байдаг”? адил үнэхээр тийм ноцтой байна гэж үү? Хожим би өөрийн бодит туршлагаар дамжуулан үнэнийг хэрэгжүүлнэ гэдэг амар биш гэдгийг амтлах хүртэл ийм байсангүй. Бурханы хэлсэн зүйл үнэнтэй бүрэн дүүрэн нийцдэг; өчүүхэн төдий хэтрүүлсэн зүйл байхгүй.

Бурханы эх хүний зүрх сэтгэлийг хэн мэдэх вэ?

Үнэний “Бурхан бол зөвт” гэдэг талын хувьд би байнга л багахан хэмжээний утга учиргүй ойлголттой байсан. Хүн ажилдаа ямар нэгэн ялзрал, завхралыг олж илрүүлбэл эсвэл чуулганы ажлыг сүйрүүлэх зөрчил гаргах л юм бол залхаан цээрлүүлэлт үзнэ, эсвэл ажлаа алдана эсвэл шийтгэл хүлээнэ гэж би боддог байсан. Тэр бол Бурханы зөвт байдал. Ийм буруу бодлоосоо мөн дээр нь нэмээд, ажилдаа алдаа гаргавал ажлаа алдана гэх айдсаасаа болоод би нэгэн “ухаалаг” арга бодож олсон юм: буруу зүйл хийх бүрдээ удирдагч нартаа мэдэгдэхгүйн тулд чадах бүхнээ хийхийг хичээнэ, тэгээд хурдхан шиг тэр алдаагаа өөрийнхөө төлөө будаж шунхдахыг хичээнэ, зөвтгөхийн тулд чадах бүхнээ хийнэ. Ингэвэл надад ажил үүргээ хадгалж үлдэхэд туслахгүй гэж үү? Тийм учраас ажлынхаа талаар тайлагнах тоолондоо том асуудлыг жижиг, жижиг асуудлыг юу ч биш мэт болгон багасгана. Хэрвээ би зарим үед идэвхгүй байвал түүнийгээ удирдагч нарын өмнө далдлахын тулд чадах бүхнээ хийдэг бөгөөд удирдагч нар намайг шаардлагад нийцэхгүй гэж бодоод ашиглахаа болино гэсэн айдсынхаа улмаас маш идэвхтэй, эерэг хандлагатай байгаа дүр үзүүлнэ. Яг иймэрхүү байдлаар би хийсэн зүйл бүхэндээ удирдагч нараас маш хянуур болгоомжтой байдаг.

Сүнсний хүлээснээс салах нь

Би мэдрэмтгий зан чанартай сул дорой хүн. Бурханд итгэдэггүй байхдаа би амьдралд тохиолддог зүйлсээс болоод байн байн цөхөрч гунигладаг байлаа. Ийм цаг үе маш олон байсан бөгөөд миний амьдрал хэцүү юм шиг надад байнга санагддаг байв; зүрх сэтгэлд маань ярьж хөөрөөд байх баяр хөөр, аз жаргал байгаагүй. Бурханд итгэж эхэлснээсээ хойш би хэсэг хугацаанд баяр хөөр, амар амгаланг онцгойлон мэдэрсэн боловч дараа нь байдал бас л хэвээрээ байгааг мэдэрсэн. Би яагаад байнга тийм байдгаа ойлгож чадахгүй байв.

Энэ байдал, Бурханы дараах үгсийг харах тэр нэг өдрийг хүртэл үргэлжилсэн юм: “Хүмүүс өөрсдийгөө хэтэрхий их хайрладаг болохоор тэдний бүхий л амьдрал зовж шаналсан агаад хий хоосон байдаг” (Үг нь махбодоор илэрсэн номын Бүх орчлон ертөнцөд хандсан Бурханы айлдварууд дахь “Дөчин зургаа дахь айлдвар”-аас). Тэр үед би уйтгар гунигийнхаа шалтгааныг олж мэдсэн мэт надад санагддаг-би хэтэрхий биеэ тоосон байжээ. Өөр бусад хүмүүсийн хэдхэн тааламжгүй үг, тоомжиргүй харцнаас болоод би байнга цөхөрч гунигладаг байжээ. Надтай тооцоо хийсэн тохиолдолд би гомдож, гунигладаг байв. Би ирээдүйн амьдралынхаа төлөө санаа зовж байсан. ... Энэ бүхэн, би өөрийн нэр хүнд, байр, суурь, хоосон санаа, хүсэл мөрөөдөл, ирээдүйн хувь заяаныхаа тухайд хэтэрхий их анхаарал тавьснаас болоогүй гэж үү?

Чуулганд тусгай эмчилгээ гэж байхгүй

Эдгээр жилүүдэд Бурханыг дагасны эцэст би тодорхой зовлон зүдүүрийг тэвчиж, тодорхой үнийг төлсөн мэт санагдав. Тэгээд би аажмаар өнгөрсөн хугацааны ололт амжилтандаа найдаж, дээгүүр зиндаагаараа бардамнаж эхэлсэн. Би ингэж бодсон: би маш олон жил гэрээсээ хол байлаа, гэр бүл маань удаан хугацаанд надаас мэдээ дуулаагүй. Ийм нөхцөл байдалтай байхад чуулган гарцаагүй намайг халамжлах болно. Би ажлаа сайн хийхгүй байсан ч тэд намайг гэр лүү минь явуулчихгүй. Ихдээ л намайг зүгээр чөлөөлж, өөр ажил надаар хийлгэх байх. Ийм бодлоос болоод надад ажлын ямар ч дарамт байсангүй. Би бүх зүйлйиг сохроор харах болж, үргэлж л хүндрэл бэрхшээл, шалтаг дунд амьдарч, сайн мэдээний ажлыг хүртэл саад тотгор мэтээр хардаг болов. Би өөрийн хайхрамжгүй зан авираас болж Бурханд маш их өртэй болж байгаа учир зүрх сэтгэл минь үүнийг буруутгаж, ухаан санаа минь зэмлэж байгааг мэдэрч, эрт орой хэзээ нэгэн цагт таягдуулна гэдгээ мэдэрч байсан ч би оюун санаандаа аз тохиох найдлагыг тээсэн хэвээр чуулганд өдөр хоногийг дэмий өнгөрөөсөөр байлаа.

Хүний уг чанарыг гадна талаас нь шүүж болохгүй

Аав маань чуулганаасаа хөөгдсөнийг би нэг өдөр гэнэт олж сонсов. Би тэгэхэд бүрмөсөн цочирдож, учрыг нь ойлгохгүй байлаа. Зүрх сэтгэлд минь миний аав дэлхийн хамгийн агуу хүн байсан. Хэдийгээр тэр авир муутай хүн байсан ч биднийг, эгч нарыг гайхамшигтай сайн халамжилдаг байв, биднийг хэзээ ч загнаж, зодож байгаагүй. Манай гэр бүл асуудал тэмцэлтэй байсан ч тэр биднийг уурлан дүргүйцэхийг зөвшөөрдөггүй, өөрөө хэчнээн зовж шаналсан ч хамаагүй даваад л гардаг. Манай гэр бүлийнхэн бүгд Бурханы ажлыг хүлээн авсны дараа аав маань үүргээ биелүүлэхдээ илүү идэвх санаачлагатай байсан бөгөөд биднийг ч үүргээ зохих ёсоор биелүүлэхийг дэмжин зоригжуулдаг байсан. Аав маань заримдаа бага зэрэг ширүүн байдаг хэдий ч хийх шаардлагатай ажил үүрэг гарахад салхитай, бороотой, хүндрэл бэрхшээл хэчнээн их байсан ч ялгаагүй хийж гүйцэтгэх арга замыг олдог. Тийм сайн хүн яагаад хөөгддөг байна аа? Хэрвээ тэр авралыг хүлээн авч чадахгүй юм бол хэн чадах юм бэ? Чуулганыхан аавд маань шударга хандаагүй гэж би мэдэрсэн учраас нөхцөл байдал зүрх сэтгэлийг маань эгдүүцэл, зөрчилдөөнөөр дүүргэсэн. Хэдийгээр би үүнийг хэлээгүй ч зүрх сэтгэл маань тайвшрахад хэцүү, зовж шаналан байлаа.

Бурханыг мэдэх замыг би хардаг

Нэг өдөр би Бурханы үгээс “Петр Есүсийг мэдэхээр ирсэн нь” хэсэг дэх дараах ишлэлийг олж харсан юм: “Есүсийг дагасан хугацаандаа Петр, Түүний амьдралын талаарх бүх зүйлийг буюу Түүний үйлдэл, үг, хөдөлгөөн, илэрхийллийг ажиглаж, үнэн сэтгэлээсээ авч үзсэн. … Тэр үргэлж тогтвортой үйлддэг, хэзээ ч яардаггүй, ямар нэгэн зүйлийг хэзээ ч хэтрүүлдэггүй эсвэл дордуулдаггүй бөгөөд Өөрийнхөө амьдралыг хэвийн агаад биширмээр байдлаар авч явдаг байсан. Ярихдаа Есүс ойлгомжтой агаад аятайхан, нээлттэй агаад хөгжилтэй атлаа амарлингуй бөгөөд Өөрийнхөө ажлыг гүйцэтгэхдээ эрхэм чанараа хэзээ ч алдаагүй. Есүс заримдаа үг дуу цөөнтэй байдаг байсан ч бусад үед зогсолтгүй ярьж байхыг Петр харсан. Тэр заримдаа маш их баярласандаа тагтаа мэт шаламгай, цовоо болдог байсан ч заримдаа Тэр маш их гунигласандаа огтхон ч ярьдаггүй, нар салхинд борлосон ээж шиг байдаг байв. Заримдаа Тэр уур хилэнгээр дүүрч, дайснаа хөнөөхөөр дайрч буй зоригт цэрэг шиг байдаг ба заримдаа бүр архирч буй арслан шиг байдаг. Заримдаа тэр инээж; бусад үед нь Тэр залбирч, уйлж байв. Есүс хэрхэн авирлахаас үл хамааран, Петрт Түүнийг гэсэн хязгааргүй хайр, хүндлэл бий болсон. Есүсийн инээд түүнийг аз жаргалаар бялхуулж, Түүний уй гашуу түүнийг уйтгар гунигт автуулж, Түүний уур хилэн түүнийг айлгаж байсан, гэсэн ч Түүний өршөөл, уучлал, хатуу чанд байдал нь түүнийг Есүст үнэхээр хайртай болгож, Түүнийг үнэхээр хүндэлж, хүсэн хүлээх эрмэлзэлийг нь хөгжүүлсэн. Мэдээж хэрэг, Петр хэдэн жилийн турш Есүсийн хажууд амьдарч байхдаа энэ бүхнийг аажмаар ухаарч эхэлсэн юм. ” Энэ хэсэг ишлэлийг уншсаныхаа дараа би ингэж бодов: Петр Бурханы тухай мэдлэгийг олж авч чадсан тухайд гайхах зүйл алга! Тэр Есүстэй өдөржин шөнөжин хамт байх үедээ Есүсийн үг, үйл хөдлөл нэг бүрийг өөрийн нүдээр үзэж байсан бөгөөд үүнээсээ Бурханы бишрэн хүндлүүштэй чанаруудаас илүү ихийг нээн илрүүлсэн байж таарлаа. Одоо бас Бурхан бие махбод болж хүний ертөнц дээр өөрийн биеэр бууж ирэн ажиллах эрин үе болж байна. Хэрвээ надад бас яг Петр шиг Бурхантай холбоотой байж, цаг хугацааг хамт өнгөрөөх хувь тохиол байсан бол би ч гэсэн Бурханыг илүү сайн мэдэх байсан бус уу? Өө! Би одоо зөвхөн Бурханы үгийг уншихаас бус Христийн нүүрийг харж чадахгүй нь ичгэвтэр хэрэг. Тэгээд би хэрхэн Бурханы тухай үнэн мэдлэгийг олж авах юм бэ?

Фарисайчуудын замаар алхаж байгаагаа ухаарсан нь

Өмнөх яриануудын үеэр бидний үргэлж ярьж хэлэлцдэг байсан зүйл бол Петр, Паул нарын замнасан зам юм. Петр өөрийгөө болон Бурханыг таньж мэдэхэд анхаарлаа хандуулдаг, Бурханаар зөвшөөрөгдсөн хүн байсан, харин Паул бол зөвхөн өөрийн ажил, нэр хүнд, байр сууринд бүх анхаарлаа хандуулдаг, Бурханы жигшдэг хүн байсан гэж хэлдэг. Би Паулын замаар явах бий гэхээс үргэлж айдаг байсан учраас Петр Бурханыг хэрхэн мэддэг болсныг олж мэдэхээр Петрийн туршлагын талаарх Бурханы үгийг байнга уншдаг байв. Ийм байдлаар хэсэг хугацаанд амьдарсны дараагаар би өмнөхөөсөө илүү дуулгавартай болсноо мэдрэв, нэр хүнд, байр суурь олж авах дур хүсэл маань бүдгэрч, өөрийгөө бага зэрэг мэддэг болов. Энэ үед би Петрийн замаар яваагүй хэдий ч явсан замынх нь ирмэгт хүрч ирсэн, ядаж л Паулын замаар яваагүй гэж итгэдэг байв. Гэтэл би Бурханы үгийн илчлэлээр өөрөөсөө ичсэн билээ.

Нэгэн өглөө би сүнслэг мөргөл үйлдэж байхдаа Бурханы дараах үгсийг олж харав: “Петрийн ажил нь Бурханы бүтээлийн үүргээ биелүүлсэн явдал байсан юм. Тэр элчийн үүрэгтэйгээр ажиллаагүй, харин Бурханы хайрыг эрж хайсан өөрийн замналаар ажилласан. Паулын ажлын замнал ч мөн түүний хувийн эрэл хайгуулыг агуулсан… Түүний ажилд ямар ч хувийн дадлага туршлага байгаагүй, энэ нь бүхэлдээ ажлынх нь төлөө байсан бөгөөд өөрчлөгдөх эрэл хайгуулын дунд хийгдээгүй. Түүний ажлын бүх зүйл нь наймаа байсан, энэ нь Бурханы бүтээлийн үүрэг эсвэл захирагдалтын юуг ч агуулаагүй байв. Өөрийнх нь ажлын явцад Паулын хуучин зан чанарт ямар ч өөрчлөлт гараагүй. Түүний ажил нь зүгээр л бусдад үйлчлэх явдал байсан ба өөрийн зан чанартаа өөрчлөлт авчрах чадваргүй байсан юм. … Петр бол өөр байлаа: Тэр засалтыг туулсан бөгөөд харьцалт, цэвэршүүлэлтийг туулсан хүн байсан. Петрийн ажлын зорилго болон сэдэл нь үндсэндээ Паулынхаас өөр байсан юм. Хэдийгээр Петр ихээхэн хэмжээний ажил хийгээгүй ч түүний зан чанар олон өөрчлөлтийг туулсан ба түүний эрж хайсан зүйл нь үнэн болон бодит өөрчлөлт байсан. Түүний ажил нь гагцхүү ажлын төлөө хийгдээгүй.” (Үг нь махбодоор илэрсэн номын “Амжилт эсвэл бүтэлгүйтэл нь хүний алхаж буй замаас хамаарна”-аас)